Fotot që shoqërojnë këtë shkrim, janë bërë tre ditë më parë në qendrat ambulatore të dy prej fshatrave të Devollit. Flasin vetë!
Fotot që shoqërojnë këtë shkrim, janë bërë tre ditë më parë në qendrat ambulatore të dy prej fshatrave të Devollit. Flasin vetë!
Pёrshёndetje
Unё jam farmaciste. Kam emigruar jashtё pёr 11 vjet rrjesht.
Pas 11 vjetёsh emigracion, ҫdo gjё mund tё kisha menduar, pёrveҫse tё isha nё grupin themeltar tё njё Partie tё re. Mendoja se kishim edhe shumё Parti dhe militantё.
Ju afrova kёtij grupi, sё pari me kuriozitet. Çfarё gjeta, pse u bashkova?
Ka nё kёtё grup tё rinj, mё tё rinj se unё, qё kanё studiuar jashtё, kanё studiuar nё Europё. Kёta tё rinj, ndёrsa ne flasim pёr luftёn ndaj varfёrisё, shohin njё vizion tё kёtij vendi pas 25 vjetёsh.
Anjëherë më parë nuk e kam menduar veten si pjesëmarrës në politikë, saqë sa herë që diskutohej mes meje dhe bashkëmoshatarëve të mi për votën që do të jepnim në të ardhmen, tërhiqesha, duke dashur që të lejoja të tjerët të zgjidhnin pa mua. Nuk i besoja politikës dhe për këtë arsye gjithnjë kam menduar jo për kë të votoj, por çfarë mund të shkruaj në fletën e votimit për të shfaqur këtë mosbesim. Nuk kisha besim sepse i dëshiroj vetes një të ardhme. Dhe kur shihja gjithnjë që një pjesë e konsiderueshme e të ardhmes po thellonte cekëtinë e politikanëve, si mund të mendoja t’u mbushja atyre babëzinë elektorale me një votë më shumë?